(၂)
ကောင်မလေးရဲ့ပြုံးစိစိဟန်က ကျွန်တော့်စူးရဲရဲမျက်လုံးတွေကြောင့်ရုပ်တည်ကြီးဖြစ်သွားတော့တယ်။ ကျွန်တော့်ဒေါသငယ်ထိပ်ရောက်နေပြီဆိုတာ ခန့်မှန်းမိသွားတာသေချာတာပေါ့။ ကိုယ်နဲ့ ဘယ်တုန်း ကမှ မသိတဲ့ယောင်္ကျားလေးတစ်ယောက်ကို အဲဒီလိုမျိုးပြက်ချော်ချော်စနောက်တတ်တဲ့ မိန်းကလေး ကို ဘယ်သူကအထင်ကြီးမှာလဲ ညို။
“ဟို ကျွန်မလေ”
ကျွန်တော့်ဒေါသကိုပြောရာပြေကြောင်းပြောဖို့ ကောင်မလေးအားယူနေပြီး ဘာပြောမလဲဆိုတဲ့အထာနဲ့ ကျွန်တော်မေးငေ့ါမျက်လုံးပြူးကြည့်နေလိုက်တယ်။
“ရှင့် ရှင့်ကိုမြင်ရင်စချင်စိတ်ဖြစ် ဖြစ်နေတယ်။ အဲဒါနဲ့…..”
“ဘာဗျ…ကျွန်တော်က ခင်ဗျားစ စရာနောက်စရာသတ္တဝါတစ်ကောင်မဟုတ်ဘူး၊ ခင်ဗျားနဲ့လည်းဘယ် တုန်းကမှမသိဘူး၊ ကိုယ်နဲ့မသိတဲ့သူစိမ်းတစ်ယောက်ကို အခုလိုပြက်ချော်ချော်အမှုအရာတွေနဲ့စသလို နောက်သလိုအထာပေးတတ်တဲ့ ခင်ဗျားလိုမိန်းကလေးမျိုးကိုလည်း ကျွန်တော်အရမ်းအထင်သေး တတ်တယ်ဗျ”
“ဟာ” Continue reading “မပြိုဘဲနဲ့ ညို အပိုင်း (၂)”
မပြိုဘဲနဲ့ ညို အပိုင်း (၂)
