မြစိမ်းရောင်လွင်ပြင် အပိုင်း (၂၇)

(၂၇)

တကယ်တော့ ဝဏ္ဏနဲ့နန်းမြတ် တွေ့ပြီးခဲ့ပြီ။ နန်းမြတ်သူ့ကိုသတ်ပြီးခဲ့ပြီး လိမ္မော်ခြံထဲမြှုပ်ထားခဲ့ပြီးပြီ။ ဒါကို ဘယ်သူ သိနိုင်မှာလဲ။

ဝဏ္ဏကို နန်းမြတ်မျက်လုံးထဲမှာ စပါးမွှေးစူးနေခဲ့တာ ကြာခဲ့လေပြီ။ နန်းမြတ်တို့သူငယ်ချင်း၊ ဈေးထဲက အပေါင်းအသင်း တွေစုပြီး တစ်ခါတစ်လေစိန်အောင်ဝင်းရုပ်ရှင်ရုံမှာ ရုပ်ရှင်သွားကြည့်တိုင်းလိုလိုမှာ အဲဒီကောင်လေးကို ကောင်မလေး တစ်ယောက်နဲ့တွေ့တွေ့တတ်သည်။ အရွယ်ကကောင်းကောင်းမ ရောက်သေး။ ရည်စားတွေထည်လဲတွဲနေတာ နန်းမြတ် ဘယ်လိုမှကြည့်မရ။ နန်းမြတ်ရဲ့ဆိုင်မှာခေါက် ဆွဲလာလာစားတိုင်းလည်း ကောင်မလေးတစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် မရိုး နိုင်အောင်ပါလာတတ်သေးသည်။ Continue reading “မြစိမ်းရောင်လွင်ပြင် အပိုင်း (၂၇)”

မြစိမ်းရောင်လွင်ပြင် အပိုင်း (၂၆)

(၂၆)

“အမေဆုံးတဲ့နေ့က အဖေရောက်လာခဲ့သေးတယ်”

နန်းမြတ်ရဲ့စကားတွေကို စိတ်ဝင်တစားနားထောင်နေတဲ့ ရန်ကုန်သူမိန်းကလေး။ မောင်လေးနဲ့ရွယ်တူ လောက်ရှိမှာပေါ့။ ဒီလိုမိန်းကလေးမျိုးကို နန်းမြတ်မသတ်ချင်ပါ။ မောင်လေးအရမ်းချစ်ရတဲ့ချစ်သူမှန်း သိထားတော့ ပိုလို့တောင်မသတ်ချင် သေးတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကိုယ့်လုံခြုံမှုအတွက် ဒီမိန်းကလေးကိုနန်း မြတ်သတ်ဖြစ်အောင်သတ်ရပါလိမ့်မည်။ Continue reading “မြစိမ်းရောင်လွင်ပြင် အပိုင်း (၂၆)”

မြစိမ်းရောင်လွင်ပြင် အပိုင်း (၂၅)

(၂၅)

နန်းမြတ်ရဲ့စိတ်ထဲမှာ သစ္စာမရှိတဲ့သူတွေကို မုန်းနေခဲ့တာအဲဒီကတည်းကပင်။ ဆိုင်ကယ်ကိုဒုန်းစိုင်း မောင်းကာ ပလောင်သီလရှင်ကျောင်းသွားရာလမ်းအနားတစ်ဝိုက်က အဲဒီရပ်ကွက်လေးဆီကို ဦးတည်လာခဲ့သည်။ သေချာတာပေါ့ အဖေအဲဒီမှာရှိမယ်ဆိုတာ။

လမ်းတစ်လျှောက်လုံးမျက်ရည်တွေပိုးပိုးပေါက်ပေါက်ကျမိသည်။ အဖေရက်စက်လိုက်တာလို့လည်း ရင်ထဲမှာထပ်ခါထပ်ခါ ပြောနေမိ၏။ နန်းမြတ်ရဲ့ရင်ထဲမှာ သည်းခံနိုင်တဲ့အတိုင်းအတာကုန်ခဲ့ပြီ။ အမေ့ရဲ့အတွင်းကြေဒဏ်ရာတွေ၊ မောင်လေးရဲ့ အကြောက်လွန်ရောဂါ။ ဒါတွေဟာ အဖေ့ကြောင့်ဖြစ်ရတာ။ Continue reading “မြစိမ်းရောင်လွင်ပြင် အပိုင်း (၂၅)”

မြစိမ်းရောင်လွင်ပြင် အပိုင်း (၂၄)

(၂၄)

အမေခေါင်းနည်းနည်းကိုက်နေတယ်ဆိုတာနဲ့ သောက်နေကျ သွေးဆေးပုလင်းအိမ်ပြန်ယူပေးတဲ့ အချိန် ၊ မောင်လေး လည်း ကျောင်းကပြန်ရောက်ချိန်မှာပဲ ပြသနာစတင်ခဲ့လေသည်။ အိမ်ဘေးက အစ်မဈေးက ပြန်လာပြီးတွေ့ခဲ့တာတဲ့။

“နန်းမြတ်ဝေ၊ နင်တို့ဆိုင်မှာ နင့်အဖေရောက်နေတယ်၊ ထုံးစံအတိုင်း နင့်အမေဆီကပိုက်ဆံလုပြီးရိုက် နေလေရဲ့၊ ဘယ်သူမှဝင်မဆွဲရဲဘူးဟ၊ နင့်အဖေတော်တော်သွေးဆိုးနေတယ်၊ မြန်မြန်သွား”

“ဟင် ဟုတ်လား၊ ကျွန်မ ခုနကမှပြန်လာတာ” Continue reading “မြစိမ်းရောင်လွင်ပြင် အပိုင်း (၂၄)”

မြစိမ်းရောင်လွင်ပြင် အပိုင်း (၂၃)

(၂၃)

အဲဒီလိုနဲ့ နန်းမြတ်တို့မိသားစုအတွင်းရေး သက်ဆိုးရှည်ခဲ့တာမောင်လေးကိုးတန်းနှစ်ရောက်တဲ့အထိပါပဲ။ အဖေက သုံးလေးရက်ပျောက်လိုက် ပိုက်ဆံကုန်လာရင်လာတောင်းလိုက် ပြန်ပျောက်သွားလိုက်နဲ့ သမားရိုကျဖြစ်စဉ်လိုတောင်ဖြစ် နေခဲ့ပါပြီ။ နန်းမြတ်လည်းအမေ့ကိုမကြည့်ရက်လို့ အမေ့ဆန္ဒကိုဆန့် ကျင်ပြီး ကျောင်းထွက်ခဲ့သည်။

မောင်လေးစိုင်းလုံ ကိုးတန်းစားမေးပွဲဖြေခါနီး တစ်ပတ်လောက်အလိုမှာနန်းမြတ်နဲ့အမေ ဈေးရောင်းပြီး ဆိုင်သိမ်းနေတုန်း အဖေရောကလာကာ ပိုက်ဆံပုံးထဲက ပိုက်ဆံတွေနှိုက်ဖို့ပြင်တော့သည်။ Continue reading “မြစိမ်းရောင်လွင်ပြင် အပိုင်း (၂၃)”