လှိုင်းနှစ်စင်း ကောက်ကြောင်း အပိုင်း (၁၇)

(၁၇)
“ကိုကိုရေ၊ နင့်ပြသနာကြီးတော့ စလုံးကိုလိုက်လာပြီထင်တယ်၊ ညီမလေးဆီဖုန်းဆက်တယ်ဟ၊ လာတွေ့မယ်ပြောတယ်၊ အခုတော့မဟုတ်သေးဘူးတဲ့၊ ပဟေဠိစကားတွေပြောပြီးဖုန်းချသွားတယ်”
ကျွန်တော်အလုပ်လုပ်နေတုန်းမှာ ညီမလေးဆီကဖုန်းလာခဲ့သည်။ ရုတ်တရက်တော့ကြောင်သွားမိခဲ့ ၏။ နိုနိုအဲဒီလောက်အထိတော့ သတ္တိမရှိဘူးလို့ထင်ထားခဲ့သည်။
“ညီမလေး၊ နင့်ဟာကသေချာလို့လားဟာ”
“အင်း ထင်တာကိုပြောတာပါ၊ သေချာတော့မသိဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ကိုကိုနဲ့ပတ်သက်ရင်အဲဒီမိန်းမပဲရှိတာမှ လား၊ သူပဲဖြစ်ဖို့များတယ်၊ ညီမလေး ညကျရင် Bugis ကိုလာခဲ့မယ်၊ မြတ်နိုးကိုရောခေါ်ထားလိုက်ပါ၊ ညစာအ တူစားပြီးမှ ပြန်ကြမယ်” Continue reading “လှိုင်းနှစ်စင်း ကောက်ကြောင်း အပိုင်း (၁၇)”

လှိုင်းနှစ်စင်း ကောက်ကြောင်း အပိုင်း (၁၆)

(၁၆)
တကယ်တော့ မြန်မာနိုင်ငံနဲ့စင်ကာပူနိုင်ငံဆိုတာ တကယ့်ကိုနီးနီးလေးပါ။ လေယာဉ်သုံးနာရီဝန်းကျင် စီးလိုက်ရင် တန်းရောက်သွားတဲ့နေရာပင်။ ဒါပေမဲ့ စလုံးကိုလာဖို့ကျွန်တော် ရက်ပိုင်းအတွင်းလှုပ်ရှား ရတာတော့ မလွယ်ကူလှ။ ဗီဇာကကိုယ်တိုင်မလုပ်နိုင်တော့ စလုံးဖက်မှာရှိတဲ့သူငယ်ချင်းတစ်ယောက် ကိုအွန်လိုင်း ဗီဇာတင်ခိုင်းရသည်။ သူငယ်ချင်းက ဟိုနိုင်ငံသားခံယူထားတာမို့ တစ်ရက်ပဲစောင့်လိုက် ရ၏။
ပြီးတော့ အလုပ်။ ကျွန်တော်စလုံးရောက်ရင်ဘာလုပ်ရမလဲ။ ဗီဇာသက်တမ်းကုန်သွားရင်ဘယ်လိုရှေ့ ဆက်ရမလဲ။ နေဖို့ကရောဘယ်လိုစီစဉ်ရမလဲ။ အဲဒါတွေအားလုံးကို တစ်ပတ်လောက်အချိန်ယူပြီး တစ် ယောက်တည်း ကျိတ်လုပ်နေမိသည်။ ရုံးကလည်းမသိစေရ၊ ပတ်ဝန်းကျင်အသိုင်းအဝိုင်းလည်း မသိစေရ၊ အဓိကတော့ နိုနိုမသိစေရပါ။ အမေ့ကိုတော့ ပြောပြထားသည်။ အမေကပြသနာမရှိ။ ဟိုမှာ ညီမလေးလည်းရှိတော့ စိတ်ချသည်။ ညီမလေးအတွက်ပါ စိတ်ချတာမို့ ကျွန်တော်စလုံးသွားမှာကိုလုံး ဝမတား။
အချိန်တိုအတွင်းစီစဉ်မှုနဲ့ ကျွန်တော် စင်ကာပူကိုရောက်လာခဲ့လေသည်။ သူများနိုင်ငံမှာ သူများခိုင်းတဲ့ အလုပ်ကိုလုပ်ဖို့ ဘယ်တုန်းကမှ စိတ်မကူးခဲ့ပေမယ့် ချစ်တဲ့စိတ်တစ်ခုတည်းက အရာအားလုံးကိုလွှမ်း မိုးချုပ်ကိုင်နိုင်ခဲ့လေပြီ။
“အဲဒီလောက်ထိ မြန်မယ်လိုဘယ်ထင်ထားပါ့မလဲ” Continue reading “လှိုင်းနှစ်စင်း ကောက်ကြောင်း အပိုင်း (၁၆)”

လှိုင်းနှစ်စင်း ကောက်ကြောင်း အပိုင်း (၁၅)

(၁၅)
“ဟေ့ရောင် ဧည့်ခန်းမှာ မင်းစော်ရောက်နေတယ် ထွက်တွေ့ပါတဲ့”
ပြသနာတော့ ရုံးအထိတောင်လိုက်လာခဲ့ပြီ။ ကျွန်တော် ဒီရက်ပိုင်းနိုနို့ကိုတတ်နိုင်သမျှမတွေ့ဖြစ် အောင်ရှောင်နေခဲ့ပါသည်။ ဖုန်းလာရင်လည်းမကိုင်၊ ရုံးကိုုဖုန်း ဆက်ရင်လည်း မရှိဘူးလို့ပြောခိုင်းထားသည်။ အခုတော့လူကိုယ်တိုင်လိုက်လာပြီ။
“ငါ မရှိဘူးလို့ပြောပေးပါလားသားကြီးရာ”
“မရဘူး၊ ရှိတယ်ဆိုတာသိတယ်တဲ့” Continue reading “လှိုင်းနှစ်စင်း ကောက်ကြောင်း အပိုင်း (၁၅)”

လှိုင်းနှစ်စင်း ကောက်ကြောင်း အပိုင်း (၁၄)

(၁၄)
လမ်းခွဲမယ့်အကြောင်းကို မပြောရဲပြောရဲနဲ့အရဲစွန့်ပြီးပြောလိုက်တဲ့ခဏမှာပဲ မဟာပြသနာကြီးတစ်ခုကို ရင်ဆိုင်လိုက်ရတော့သည်။ နိုနို့ကို ပြောရင် ဒီလိုအဖြစ်အပျက်တွေဖြစ်မယ်ဆိုတာကြိုတွေးမိပေမယ့် တကယ်တမ်း ရင်ဆိုင်ရတဲ့အခါမှာတော့ စိတ်ရှုပ်ဖို့ကောင်းလှစွာ။
“ကို ဘာပြောလိုက်တာလဲ”
နိုနိုက ကျွန်တော့်ကို စူးဝါးဝါးကြည့်ပြီးပြန်မေးလိုက်သည်။
“ကိုယ်တို့လမ်းခွဲချင်ပြီနိုနို” Continue reading “လှိုင်းနှစ်စင်း ကောက်ကြောင်း အပိုင်း (၁၄)”

လှိုင်းနှစ်စင်း ကောက်ကြောင်း အပိုင်း (၁၃)

(၁၃)
“ငါဘာဆက်လုပ်ရမလဲမသိတော့ဘူးကွာ”
လုပ်ငန်းခွင်ထဲက အပေါင်းအသင်းတစ်ချို့နဲ့တိုင်ပင်ဖြစ်သည်။ နိုနိုနဲ့ကျွန်တော့်အကြောင်းကိုကျွန်တော့် ပတ်ဝန်းကျင်ကအားလုံးသိပြီးသားမို့ အထူးတလည်ရှင်းပြနေစရာမလိုပါ။ ပြီးတော့ နိုနိုကလည်း ကျွန် တော့်ဆီကို ခဏခဏလာနေကျမို့အားလုံးမှတ်မိနေပြီးသား။ အဲဒီလိုမှတ်မိအောင်လည်းတမင်လုပ်ယူ ခဲ့တာဖြစ်သည်။
“မင်းစော်ကိုငါတို့လည်းကြောက်တယ်၊ အကြံမပေးရဲဘူး၊ တော်ကြာငါတို့ကိုပါလာပတ်ရမ်းနေမှစိုး တယ်၊ ကြားသုံးကြားမဝင်ချင်ဘူး” Continue reading “လှိုင်းနှစ်စင်း ကောက်ကြောင်း အပိုင်း (၁၃)”