ထင်ဒိုင်းအောင် ရေးတဲ့စာ

(၅)
အနီးကပ်လေ့လာမှုမရှိဘဲ သူစိမ်းမိန်းကလေးတစ်ယောက်ရဲ့ဘဝကိုပြုပြင်ပြောင်းလဲပစ်ဖို့ဆိုပြီး လောင်း ကစားပွဲတစ်ခုကို ဖန်တီးခဲ့တဲ့အတွက်ကျွန်တော်စိတ်ထဲမှာနည်းနည်းလေးထင့်နေတာကလွဲ ရင် လုံး၀ စိုးရိမ်မှုတော့မရှိပါဘူး။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ အဲဒီကောင်မလေးကို ကျွန်တော်ရအောင် ပြုပြင်နိုင်မယ်လို့ တွက်ဆထားတယ်ညို။
ဘာအစီအစဉ်မှချမှတ်မထားဘဲနဲ့ကို စိန်ခေါ်လောင်းကြေးထပ်လိုက်တာပါ။ ဒါပေမဲ့ ကံကြမ္မာကအဲဒီ ကောင်မလေးနဲ့ကျွန်တော့်ကို စိတ်ဝင်စားစရာကောင်းတဲ့ ဇာတ်လမ်းလေးတစ်ပုဒ်အဖြစ်ဖန်တီးပေး ခဲ့ပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်စလုံးရဲ့ဘဝအတွက် ဘယ်တော့မှမမေ့နိုင်တဲ့ဇာတ်လမ်းလေးပါပဲ။ Continue reading “မပြိုဘဲနဲ့ ညို အပိုင်း (၅)”

(၄)
“ဟာ”
ကောင်မလေးကို မြင်မြင်ချင်းမှာပဲကျွန်တော်မျက်လုံးတွေပြူးထွက်သွားမိတယ်ညို။ ဘယ်လိုမိန်းက လေးမျိုးလဲဆိုတာကို သဘောပေါက်သွားမိတာပါ။
“ကဲ မင်းပိုင်ဇေ ချီးယားစ်၊ ဘန်ကောက်မြို့တော်ကနေ ဗွီဒီယိုအယ်ဒီတာကြီးကိုကြိုဆိုပါတယ်၊ ဒီမှာ ရိုက်တဲ့ဇာတ်လမ်းတွဲမှာ Edit ကောင်းကောင်းဖြတ်နိုင်ပါစေ၊ အလုပ်အကိုင်အဆင်ပြေပါစေဗျာ”
အဲဒီညတော့ ကျွန်တော့်ကိုကြိုဆိုတဲ့ညပေါ့ညို။ ကျွန်တော့်အလုပ်ကဒီမှာရိုက်နေတဲ့ဇာတ်လမ်းတွဲမှာ Editing ဖြတ်ပေးရတဲ့အလုပ်။ အပိုင်း (၅၀) စာလောက်ခန့်မှန်းထားတဲ့ဇာတ်လမ်းတွဲကို ကျွန်တော်နဲ့ အောင်သက်ပိုင်က တစ်ယောက်တစ်ဝက်စီတာဝန်ယူပြီးဖြတ်ပေးရတာ။ ရိုက်ကူးရေးအဖွဲ့သားတွေက ဘန်ကောက်မှာနေရာအတည်တကျရှိပြီး ရိုက်ကွင်းတည်ပြီးသားမို့အေးအေးလူလူပဲ။ ဗွီဒီယိုတည်းဖြတ် သမားတွေဖြစ်တဲ့ အောင်သက်ပိုင်နဲ့ကျွန်တော့်ကိုပေးတဲ့အခန်းကျဉ်းက မြို့လယ်ထဲမှာမို့သပ်သပ်စီဖြစ် နေခဲ့တယ်။ ဒီတစ်ခေါက်က အောင်သက်ပိုင်ရန်ကုန်ကိုပြန်ရမှာဖြစ်ပြီးကျွန်တော်ကဘန်ကောက်မှာနေ ရမယ့်အလှည့်ပေါ့။ ဇာတ်ကားကတစ်ဝက်ကျိုးပြီလေ။
“မင်းလာပြီဆိုတော့ အောင်သက်ပိုင်ပြန်မှာပေါ့ ဟုတ်လား” Continue reading “မပြိုဘဲနဲ့ ညို အပိုင်း (၄)”

(၂)
ကောင်မလေးရဲ့ပြုံးစိစိဟန်က ကျွန်တော့်စူးရဲရဲမျက်လုံးတွေကြောင့်ရုပ်တည်ကြီးဖြစ်သွားတော့တယ်။ ကျွန်တော့်ဒေါသငယ်ထိပ်ရောက်နေပြီဆိုတာ ခန့်မှန်းမိသွားတာသေချာတာပေါ့။ ကိုယ်နဲ့ ဘယ်တုန်း ကမှ မသိတဲ့ယောင်္ကျားလေးတစ်ယောက်ကို အဲဒီလိုမျိုးပြက်ချော်ချော်စနောက်တတ်တဲ့ မိန်းကလေး ကို ဘယ်သူကအထင်ကြီးမှာလဲ ညို။
“ဟို ကျွန်မလေ”
ကျွန်တော့်ဒေါသကိုပြောရာပြေကြောင်းပြောဖို့ ကောင်မလေးအားယူနေပြီး ဘာပြောမလဲဆိုတဲ့အထာနဲ့ ကျွန်တော်မေးငေ့ါမျက်လုံးပြူးကြည့်နေလိုက်တယ်။
“ရှင့် ရှင့်ကိုမြင်ရင်စချင်စိတ်ဖြစ် ဖြစ်နေတယ်။ အဲဒါနဲ့…..”
“ဘာဗျ…ကျွန်တော်က ခင်ဗျားစ စရာနောက်စရာသတ္တဝါတစ်ကောင်မဟုတ်ဘူး၊ ခင်ဗျားနဲ့လည်းဘယ် တုန်းကမှမသိဘူး၊ ကိုယ်နဲ့မသိတဲ့သူစိမ်းတစ်ယောက်ကို အခုလိုပြက်ချော်ချော်အမှုအရာတွေနဲ့စသလို နောက်သလိုအထာပေးတတ်တဲ့ ခင်ဗျားလိုမိန်းကလေးမျိုးကိုလည်း ကျွန်တော်အရမ်းအထင်သေး တတ်တယ်ဗျ”
“ဟာ” Continue reading “မပြိုဘဲနဲ့ ညို အပိုင်း (၂)”

“ညို” ဖတ်ဖို့

(၁)
တကယ်တော့ မြိုင်ကြီးငူနဲ့ (၁၅) မိုင်လောက်ရှိတဲ့အကွာမှာ အခုလိုမျိုးအံအားသင့်အောင်လှတဲ့ ရေတံ ခွန်ရှိလိမ့်မယ်ဆိုတာ ကျွန်တော်မသိခဲ့ဘူး ညို။ ၂၀၁၄ မှာ ကျုံထော်ရေတံခွန်က လူတွေအရောက် အပေါက်အရမ်း မများသေးပါဘူး။ လူတွေဖန်တီးထားတာထက် သဘာဝအတိုင်းလှနေတဲ့ရေတံခွန်ကို ကင်မရာတစ်လုံးနဲ့ဟိုရိုက်ဒီရိုက်လုပ်နေစဉ်မှာပဲ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ရဲ့ အဖြစ်အပျက်စတင်ခဲ့ တာကို ညိုမှတ်မိ မယ်ထင်ပါရဲ့။
“ဟာ ဟိုမှာ ရေနစ်ပြီ”
ကျွန်တော့်ကင်မရာမြင်ကွင်းထဲမှာ မိန်းကလေးတစ်ယောက်ရေပေါ်မှာပေါ်လိုက်ပျောက်လိုက်နဲ့။ ဒါ ရေနစ်နေတာပဲလို့ ကျွန်တော်သိလိုက်တာပေါ့။ ဒါက လုပ်ဇာတ်တစ်ခုဆိုတာ ကြိုသိခဲ့မယ်ဆိုရင် ညိုနဲ့ ကျွန်တော်တို့ရဲ့ရေစက်က အဲဒီမှာစချင်မှစခဲ့မှာပေါ့လေ။ Continue reading “မပြိုဘဲနဲ့ ညို အပိုင်း (၁)”