(၂၅)
ညီမလေးရဲ့ အမူအရာတွေ ပုံမှန်မဟုတ်ဘူးဆိုတာ ဝေငြိမ်း သံသယဖြစ်မိရာမှ အဲ့ဒီနားကပ် ပျောက်တဲ့ကိစ္စကို စတင်သတိထားမိတာဖြစ်သည်။ ညချမ်းမောင်အပေါ် စေတနာထားတာ၊ သံယောဇဉ် ပိုတာတွေကို မပြောလိုပေမယ့် လူတစ်ယောက်လုံး ဖြူကာကျရမယ့် အကူအညီအပေးအကမ်းအထိ ရက်ရောလာတာတော့ တစ်ဆိတ်လွန်လာပြီထင်၏။
“နင့် နားကပ်ရော…”
ညီမလေးရဲ့ သေတ္တာကိုဖွင့်ရှာကြည့်တာနဲ့ တန်းသိလိုက်ရတာပါပဲ။ မိုးမြင့်ထက် အမူအရာတစ် မျိုးဖြစ်နေတယ်လို့ သံသယဝင်လာရင် မောင်နှမနှစ်ယောက်မှာရှိတဲ့ အဖိုးတန်ပစ္စည်း၊ ရှာဖွေစုဆောင်း ထားတဲ့ ဥစ္စာတွေကို တစ်ခုချင်းလိုက် စစ်ပေတော့။ ဖျောင်ထားတာ သေချာပြီလေ။ Continue reading “မုန်တိုင်းခြွေသော လက်တစ်စုံ အပိုင်း (၂၅)”