“မြူခိုးရယ်…ဝေ” အပိုင်း (၆)

(၆)

လှည်းတန်း၏မနက်ခင်းအသစ်က ပုံမှန်ထက်ထူးခြားမနေခဲ့ပါ။ တံခါးဖွင့်လိုက်သည်နှင့်လမ်းသွားလမ်း လာများပျားပန်းခတ်လှုပ်ရှားနေသည်ကိုမြင်ရမည်။ အစဉ်အလာကြီးမားသော လှည်းတန်းမီးပွိုင့်တွင် ကားများတန်းစီနေသည်ကိုမြင်ရမည်။ ရန်ကုန်တက္ကသိုလ်ဆီကို ဒီပလိုမာတန်းများလာတက်ကြသော ကျောင်းသူ ကျောင်းသားများ အပြေးအလွှားအချိန်လုသွားနေသည်ကိုမြင်ရမည်။ ကျီးကန်းတစ်ချို့ အမှိုက်ပုံနားတွင် ရစ်သီရစ်သီလုပ်နေသည်ကိုလည်းတွေ့ရမည်။ ထိုမနက်ခင်းများကို ကျွန်တော်ဖြတ် သန်းလာသည်မှာအချိန် တော်တော်ကြာပြီလေ။ ဒီနေ့ကတော့ ဆောင်တော်ကူး ဆိုင်ရှိရာဆီကိုကြည့် ဖြစ်သည်။ ခပ်လှမ်းလှမ်း မို့ သဲသဲကွဲကွဲမမြင်ရ။ ဆိုင်မဖွင့်သေးတာတော့ သေချာသည်။ ဆိုင်တံခါးပိတ် ထားတာကိုတော့ ကျွန်တော် မြင်နေရသည်။ Continue reading ““မြူခိုးရယ်…ဝေ” အပိုင်း (၆)”

“မြူခိုးရယ်…ဝေ” အပိုင်း (၅)

(၅)

ကမ္ဘာပေါ်တွင် ရန်အဖြစ်ဆုံးသမီးရည်စားဟု ဆိုလာပါက ငြိမ်းတို့အတွဲက ထိပ်ဆုံးကပါလိမ့်မည်။ ခဏ ခဏ လည်းပြတ်ကြသည်။ ခဏခဏလည်းပြန်အဆင်ပြေပြန်သည်။ အဲဒီအချက်တွေကြောင့်ပဲ ငြိမ်းနှင့် ကျွန် တော်ချစ်သူတွေအနေအထားကိုရောက်လာခဲ့တာလို့ဆိုရမည်။ ကျွန်တော်ချစ်ရသောငြိမ်းသည် စတွေ့က တည်းက ချစ်သူရှိနှင့်နေခဲ့ပြီးသားပါ။ ဇင်လင်းမောင်ဟုခေါ်သည့် အင်မတန်အတ္တကြီးသည့် ကောင်နှင့် ချစ်သူဖြစ်နေခဲ့ခြင်းပင်။ Continue reading ““မြူခိုးရယ်…ဝေ” အပိုင်း (၅)”

“မြူခိုးရယ်…ဝေ” အပိုင်း (၄)

(၄)

ဂျာကာတာ၏ ည သည်တောက်ပလို့နေလေသည်။ ကျွန်တော်ရုံးကပြန်တော့ အပြင်ဖက်ဆီတွင် မှောင် ရိပ်နည်းနည်းသမ်းသော အနေအထားဖြစ်နေပြီ။ မီးရောင်စုံစထွန်းသည့်အချိန်ပေါ့။ တိုက်တာအဆောက် အဦများဆီ၌ မီးများထိန်ထိန်လင်းစပြုသည်။ အများစုကအဖြူရောင်ဆိုပေမယ့် အစိမ်းရောင်၊ အနီ ရောင်များလည်း ကျိုးတို့ကျဲတဲမြင်ရသည်။ ကားလမ်းပေါ်တွင်တော့ ညီညာချောမွေ့လွန်းလှပါသည်။ ကားကြပ်သည့်အရှေ့တောင်အာရှနိုင်ငံများထဲတွင် ဂျာကာတာလည်းထိပ်ဆုံးကပါသည်။ Continue reading ““မြူခိုးရယ်…ဝေ” အပိုင်း (၄)”

“မြူခိုးရယ်…ဝေ” အပိုင်း (၃)

(၃)

ညအမှောင်ထုကကြီးစိုးလာခဲ့သည်။ ဖွင့်ထားသည့်တံခါးများကိုပိတ်၊ မီးကိုပိတ်၊ ဘုရားရှိခိုးရင်း အိပ်ရန် ကြံရွယ်သည်။ ပင်ပန်းနေပြီမို့ ကျွန်တော်အိပ်သင့်ပြီလေ။ အပြင်ဖက်ဆီမှ ရရှိသော နီယွန်မီးမှိန်မှိန်က လွဲ၍ ကျွန်တော့်အခန်းတစ်ခန်းလုံးအမှောင်အတိဖြစ်သွားခဲ့သည်။ ထို့နောက်ကျွန်တော်အိပ်ပျော် သွားခဲ့ လေသည်။ တံခါးခေါက်သံကြားရသည်အထိပေါ့။ ည သုံးနာရီလောက်တော့ရှိလောက်ပြီ။ တံခါး ခေါက်သံကြောင့် လန့်နိုးလာသည်။ သို့သော်လည်း တံခါးသွားဖွင့်ရန်တော့ မထမိသေး။ Continue reading ““မြူခိုးရယ်…ဝေ” အပိုင်း (၃)”

“မြူခိုးရယ်…ဝေ” အပိုင်း (၂)

(၂)

ဒီဇင်ဘာညဆိုသော်လည်း ဂျာကာတာသည် သိပ်မအေးလှပါ။ ကျွန်တော်တည်းရသည့် အခန်း၏အပြင် ဖက်ဆီတွင်တော့ မီးထိန်ထိန်းလင်းလို့။ အင်ဒိုနီးရှားနိုင်ငံ၏မြို့တော်ဖြစ်သည်နှင့်အညီ ခမ်းခမ်းနားနား မြို့ပြညကို အခန်းပြတင်းပေါက်ကနေလှမ်းကြည့်မိသည်။ ကားများဥဒဟိုသွားလာဖြတ်သန်းနေဆဲ ညပေါ့။ အရှေ့ ဖက်တည့်တည့်ဆီတွင်တော့ ဂျာကာတာဆိုသည့်စာလုံးကို အင်္ဂလိပ်လိုရေးထားပြီး မီးရောင်စုံများထိန် ထိန်လင်းအောင်ထွန်းထားသည်။ အမှောင်ထုကတစ်ချက်တစ်ချက်ဖြစ်လိုက်၊ အနီရောင်မီးကလင်းလာလိုက်၊ အပြာရောင်မီးကပေါ်လာလိုက်ဖြင့် မြင်သူတိုင်း၏ မျက်လုံးပသာဒကို လှည့်စား၍နေလေသည်။ ဂျာကာတာ ဟူသည့် စာလုံးအရွယ်အစားက တစ်လုံးတစ်လုံးကို စကော တစ်ချပ်စာစီ လောက်ရှိသည်မို့ အဝေးကနေကြည့်ပါကလည်း အလွယ်တကူလှမ်းမြင်ရ၏။ Continue reading ““မြူခိုးရယ်…ဝေ” အပိုင်း (၂)”