ရသဝတ္ထုတွေရေး…ရံဖန်ရံခါ ခရီးသွားအကြောင်းလေးတွေလည်း ရေးတဲ့ ငချွတ်
(၁၀)
“သွားခေါ်တဲ့နေ့တုန်းက ရန်ဖြစ်ပြီးတဲ့နောက်ပိုင်း ပေါ်ကိုမလာတော့တာ၊ ဖုန်းအဆက်အသွယ်လည်းမရဘူး၊ နောက်တစ် ခေါက်ထပ်လိုက်သွားတော့လည်း မတွေ့ရတော့ဘူး”
နှင်းတို့ရောက်သွားတဲ့အချိန်မှာတော့ မသက်ထားကသိမ့်သီတာကို ရှင်းပြနေတဲ့အချိန်နှင့်တည့်တည့်တိုးသည်။ Continue reading “မြစိမ်းရောင်လွင်ပြင် အပိုင်း (၁၀)”
(၉)
ငွေရောင်အိမ်ခေါင်မိုးတွေကိုဖွေးနေအောင်မြင်ရပြီး တောင်ညိုတန်းတွေပေါ်မှာရွှေရောင်စေတီတစ်ဆူနှစ်ဆူကိုပါသပ္ပါယ်စွာ မြင်ရသည်။ အရင်လိုပါပဲ။ တောင်တန်းမှိုင်းညို့ညို့တွေကမျက်စိတစ်ဆုံးမြင်ရမြဲပင်။ ဘဝရဲ့အမှတ်တရများစွာထဲကအဓိ ပ္ပါယ်ရှိလှတဲ့နေ့လေးတစ်နေ့ဖြစ်လာမယ်ဆိုတာ နှင်းကြိုတွေးခဲ့ပြီးသားပါ။ Continue reading “မြစိမ်းရောင်လွင်ပြင် အပိုင်း (၉)”
(၈)
ဗဟိုဈေးနားက စိုင်းလုံတို့ရဲ့ဆိုင်လေးဆီကိုနှင်းတို့ရောက်သွားတဲ့အချိန်မှာတော့ နှင်းကွဲပြီးနေရောင်ထွက်ခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ မနက်စောစောလာရင် ဆိုင်မှာလူတွေများနေမှာမို့ လူရှင်းမယ့်အချိန်ကိုတမင်ရွေးပြီးလာခဲ့ကြတာပါ။ ဗဟိုဈေးထဲမှာတော့ လူတွေ ပျားပန်းခတ်လှုပ်ရှားနေလေ၏။ Continue reading “မြစိမ်းရောင်လွင်ပြင် အပိုင်း (၈)”
အပိုင်း (၂)
နှင်းငွေရည်
(၇)
ရုတ်တရုက်မို့ စိတ်ဆိုးယောင်ပြလိုက်မိပေမယ့် သူ နှင်းကိုနင်ကျင်သွားမလားတွေးပူမိနေပြန်သည်။
(၆)
“ အိုး လှလိုက်တာ”
တစ်နာရီကျော်ကျော်လောက် ဆိုင်ကယ်ပေါ်မှာအညောင်းမိလာပြီးတဲ့နောက် မြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းကြောင့် ပင်ပန်းနွမ်း နယ်နေမှုတွေအားလုံးပြေပျောက်သွားလိမ့်မယ်လို့ ကျွန်တော်ယုံကြည်ပြီးသား။ သဘာဝပတ်ဝန်းကျင်က လူတွေရဲ့စိတ်ကို လန်းဆန်းစေတယ်လေ။ သူမမြင်တဲ့မြင်ကွင်းကတော့ ပိုလို့တောင်လန်းဆန်းနေမှာသိပ်သေချာတာပေါ့။ Continue reading “မြစိမ်းရောင်လွင်ပြင် အပိုင်း (၆)”