ရသဝတ္ထုတွေရေး…ရံဖန်ရံခါ ခရီးသွားအကြောင်းလေးတွေလည်း ရေးတဲ့ ငချွတ်
(၂၀)
အင်ဒိုနီးရှားနိုင်ငံ၊ ဘာလီ၏ Tampaksiring ဟုခေါ်ဆိုကြသောမြို့အနားတွင် Tirta Empul temple တည်ရှိပါသည်။ မြင့်မြတ်သောရေကန် အဖြစ်သက်ဝင်ယုံကြည်သူတွေက ရေစိမ်ကြ ရေချိုးကြပါသည်။ လူက တော်တော်လေးလည်းများ သည်။ ဂျက်စီကာက ကျွန်တော့်ကို ဒီကိုခေါ်လာသည့် အကြောင်း ရှိပါသည်။ ကျိတ်ကျိတ်တိုးမတတ်စည်ကားသည့်နေရာမို့ လူအားလုံး၏ယုံကြည်မှုက မည်မျှပြင်းထန်ကြ သည်လဲဆိုသည်ကို အလွယ်တကူခန့်မှန်းနိုင်ပါသည်။ အချို့ကတော့ ခရီးသွားဟန်လွဲလာကြသည်လည်း ဖြစ်ပုံရသည်။ Continue reading ““မြူခိုးရယ်…..ဝေ” အပိုင်း (၂၀)”
(၁၉)
အဲဒီညက အိပ်မက်ထပ်မက်ပြန်သည်။ ဒီတစ်ခါတော့ အရင်ထက်ပိုထူးဆန်းသည်။ ကျွန်တော်အိပ်မက် က အိပ်မက်တစ်ခုအဖြစ်သာမဟုတ်တော့။ ရုပ်ရှင်ပြကွက်တစ်ခုလို ကွင်းကွင်းကွက်ကွက်မြင်ရသည်။ ကျွန်တော်ဂျာကာတာကိုထွက်လာသည့် နေ့ ငြိမ်းတို့မင်္ဂလာဆောင်သည့်နေ့ကမြင်ကွင်းပေါ့။ ကျွန်တော် ပေးသည့်လက်ဖွဲ့ကိုဖောက်ဖို့ သူတို့နှစ်ယောက်ပြောနေကြတာ။
ငြိမ်း၏ဦးလေးက ကျွန်တော်ပေးသည့်လက်ဖွဲ့ကို သူတို့ဆီအရောက်ပေးနိုင်ခဲ့သည်။ အလှပြင်ပြီး ကားပေါ်သို့ တက်လာသည့်သူတို့နှစ်ယောက်နေရာနားတွင် ပါဆယ်ထုတ်ကိုချထားခဲ့သည်။ Continue reading ““မြူခိုးရယ်…..ဝေ” အပိုင်း (၁၉)”
(၁၈)
“ဟာ ဇင်လင်းမောင်”
ဖျတ်ခနဲတွေ့လိုက်ရသည်။ ကျွန်တော့်မျက်လုံးထဲမှာ အသေအချာကိုတွေ့လိုက်ရတာပါ။ ဂျာကာတာမြို့ ဟောင်း၏ တစ်နေရာ၌ အသေအချာကိုတွေ့တာ။ မှတ်မှတ်ရရ တရုတ်တန်းကိုမရောက်ခင် အဆောက် အဦဟောင်းတစ်နေရာထဲကနေထွက်လာပြီး ကျွန်တော့်ကို စူးရဲရဲ့ကြည့်နေခဲ့သည်။
“ဇင်လင်းမောင်” Continue reading ““မြူခိုးရယ်…..ဝေ” အပိုင်း (၁၈)”
(၁၇)
ညအမှောင်ထုကကြီးစိုးခဲ့လေပြီ။ ကျွန်တော့်ကိုစိုက်ကြည့်နေခဲ့သော ဂျက်စီကာ၏မျက်နှာပေါ်တွင် ကြင်နာသနားမှုများကိုမြင်နေရသည်။ အဲဒီမျက်ဝန်း၊ မျက်ခုံးနှင့်မျက်နှာပြင်၊ နှုတ်ခမ်းတိုသည် ငြိမ်းနှင့် တစ် ထေရာတည်းတူသောအရာများပေါ့။ ကျွန်တော်အရမ်းခုံမင်တပ်မက်ခဲ့သောအရာများပေါ့။ လူမျိုး ချင်းလည်းမတူ၊ ဘာသာချင်းလည်းမတူ၊ နိုင်ငံချင်းလည်းမတူဘဲ ဘာကြောင့်များ ရုပ်တူနေရသလဲ စဉ်း စား၍ မရနိုင်အောင်ပင်။
“အခု သူတို့လက်ထပ်ပြီးပြီပေါ့” Continue reading ““မြူခိုးရယ်…..ဝေ” အပိုင်း (၁၇)”
(၁၆)
ဟိန်းဇော်ထင်ဟု အမည်တွင်ခဲ့သော ကျွန်တော်သည် ငြိမ်းနှင့်သူငယ်ချင်းအဖြစ်ရှိနေခဲ့ပါသည်။ ခါတိုင်း လိုပဲ ငြိမ်းတို့၏ ဆောင်တော်ကူးဆိုင်ကို အွန်လိုင်းတွင်အရောင်းတက်စေရေးအတွက် ကိုယ်စွမ်းဉာဏ် စွမ်းရှိသမျှကူညီ ပေးခဲ့သည်။ ငြိမ်း ဆိုင်မှာရှိနေသည့်အချိန်ဆိုပါလျှင် ကျွန်တော်ပျော်မိသလို ဝမ်းလည်း နည်းရသည်။ ငြိမ်းနှင့် သူငယ်ချင်းဖြစ်ခွင့်က သာယာသလို စိတ်လည်းကျဉ်းကြပ်ရသည်။
“ပေါက်မယ်လို့ထင်ထားတဲ့ တစ်ချို့ပို့စ်တွေကမပေါက်ဘူး မထင်မှတ်တာတွေက ထ ပေါက်တယ်” Continue reading ““မြူခိုးရယ်…..ဝေ” အပိုင်း (၁၆)”