မုန်တိုင်းခြွေသော လက်တစ်စုံ အပိုင်း (၁၉)

(၁၉)

သူဇာတစ်ယောက် ထိုင်းနိုင်ငံ၊ မဲဆောက်မြို့ အထည်ချုပ်စက်ရုံတစ်ရုံမှာ အလုပ်သွားလုပ်ရန် ရက်ပိုင်းအလိုမှာတော့ သူ့မျက်နှာညှိုးသည်ထက် ညှိုးကျလာသည်ကိုတော့ မိုးမြင့်သတိထားမိပါသည်။ သူ့မျက်နှာမကောင်းတော့ မိုးမြင့်လည်းဘယ်စိတ်ကောင်းမလဲ။ သူ့အပေါ်သနားမိသည်။

မှိုင်နေပြီးအလုပ်သိမ်းတာနဲ့ အပြင်ကိုထွက်တာလည်းမတွေ့ရတော့။ အလုပ်လုပ်ရင်လည်း ခါ တိုင်းလို ကောင်မလေးတွေနဲ့ပြုံးပြုံးရယ်ရယ်မနေတော့။ လုပ်ရမယ့်အလုပ်ကို တာဝန်ကျေအောင်လုပ်၊ ပြီးရင် ရေမိုးချိုး၊ ထမင်းစား၊ ခဏထိုင် ပြီးရင် အိပ်ရာထဲတန်းဝင်တော့တာဖြစ်သည်။ သူနဲ့စကားပြောရ အောင် ထမင်းစားနေချိန် ဟင်းပို့တော့လည်းခါတိုင်းလိုဟင်းကို ကောင်း၏၊ ဆိုး၏ ဝေဖန်မနေတော့။ Continue reading “မုန်တိုင်းခြွေသော လက်တစ်စုံ အပိုင်း (၁၉)”

မုန်တိုင်းခြွေသော လက်တစ်စုံ အပိုင်း (၁၈)

(၁၈)

“သူဇာ့လက်ထဲကနေ ညချမ်းမောင်ကိုလုယူဖို့ကြိုးစားနေတာလေ၊ အကြံကတော့ ပက်စက် တယ်နော်၊ ပေါ်တင်ကြီး”

“ဘီယာတိုက်ပြီး အလိုလိုက်အကြိုက်ဆောင်ပေးတာပေါ့”

“အင်းလေ၊ အဲဒါမှ မူးပြီးမှားလို့ရမှာမဟုတ်လား”

“ဟဲ့ … ဘာကိုပြောတာလဲ အဲဒါ”

“ရုပ်ရှင်တွေထဲမှာဆို မူးပြီးမှားတတ်ကြတယ်လေဟာ” Continue reading “မုန်တိုင်းခြွေသော လက်တစ်စုံ အပိုင်း (၁၈)”

မုန်တိုင်းခြွေသော လက်တစ်စုံ အပိုင်း (၁၇)

(၁၇)

“ဘာ … မင်းက ငါ့ကို ဘီယာတိုက်မယ် ဟုတ်လား”

“အင်းပေါ့”

ဘီယာတိုက်ပြီးရင်းနှီးမှုပိုမိုရစေဖို့ ကမ်းလှမ်းတာကိုလည်း သူကဝမ်းသာအားရလက်ခံလေ သည်။ ညချမ်းမောင်လို လာသမျှအခွင့်အရေးကို လက်လွှတ်မခံစောင့်ကြိုနေတတ်တဲ့ ယောက်ျားတစ် ယောက်ကို ချဉ်းကပ်ရတာမခက်ခဲလှပါ။ အဓိကတော့ လက်ထဲမှာပိုက်ဆံရှိနေဖို့ပဲလိုသည်။ ညချမ်းမောင်အတွက် မိုးမြင့်ကြိုးစားပြီးအလုပ်လုပ်လာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ Continue reading “မုန်တိုင်းခြွေသော လက်တစ်စုံ အပိုင်း (၁၇)”

မုန်တိုင်းခြွေသော လက်တစ်စုံ အပိုင်း (၁၆)

(၁၆)

ညချမ်း

မနေ့ကညနေက ကျွန်တော်ခင်ဗျားဆီဟင်းလာပို့တဲ့အချိန်မှာ ခင်ဗျားသူဇာနဲ့စကားသွား ပြောနေတာ ကျွန်တော်သိတယ်။ အကြာကြီးပဲစောင့်နေတာတောင် ခင်ဗျားရောက်မလာခဲ့ဘူး။ အဲဒါနဲ့ ကျွန်တော်ပြန်သွားတယ်။ ဟင်းခွက်ထားခဲ့တာတွေ့တယ်မှလား။ ညနေကျလာယူမယ်။ သူဇာနဲ့ပတ် သက်လာရင် ကျွန်တော်ကအမြဲတမ်း နောက်ကောက်ဆိုတာသိပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ခင်ဗျားကို ကျွန်တော်တန်ဖိုးထားတာကတော့ သူဇာခင်ဗျားကိုတန်ဖိုးထားတာထက် အဆပေါင်းများစွာသာတယ်။ ကျွန်တော်ဘာကြောင့် ခင်ဗျားကိုဒီလောက်ဂရုစိုက်တာလဲ။ တန်ဖိုးထားတာလဲဆိုတာ ခင်ဗျားသဘော ပေါက်သင့်တယ်။

မိုးမြင့်ထက်

Continue reading “မုန်တိုင်းခြွေသော လက်တစ်စုံ အပိုင်း (၁၆)”

မုန်တိုင်းခြွေသော လက်တစ်စုံ အပိုင်း (၁၅)

(၁၅)

သူသဘောကျနှစ်သက်မည့် ဂျော်ဒန်းနိုးခါးပတ်ကို လက်ဆောင်အဖြစ်ဝယ်ပေးလိုက်တဲ့အခါမှာ တော့ ရွှင်လန်းမြူးထူးသွားသည့် သူ့မျက်နှာကိုတွေ့ရလေသည်။ မိုးမြင့်ထင်ထားတဲ့အတိုင်းပါပဲ။ ညချမ်း မောင်ကို ချဉ်းကပ်ဖို့ကစျေးကြီးတဲ့ပစ္စည်းတွေကို ဝယ်ပြီးလက်ဆောင်ပေးတဲ့နည်းက အကောင်းဆုံး နည်းလမ်းတစ်ခုထဲအပါအဝင်ဖြစ်သည်။

“မိုက်တယ်၊ အဲဒါကြောင့် မင်းကိုခင်တာ” တဲ့လေ။

မိုးမြင့်ဝမ်းသာလိုက်တာ။ Continue reading “မုန်တိုင်းခြွေသော လက်တစ်စုံ အပိုင်း (၁၅)”